“.. อันจำเริญรัศมี จึ่งชี้เป้า
เพื่อเทใจผองเจ้าสู่เบ้าหลอม
เปิดหน้าศัตรูหมู่มารปลอม
อาจบางใจโยงยอมรู้จักธรรม
ดินเดิมเริ่มปั้นนั้นจำรัส
ตระบัดสัตย์เล่ห์กลมนต์มารซ้ำ
จนกระเซอะกระเซิงเริงระกำ
แตกแยกชอกช้ำหลงคำมาร
ชำระล้างใจในวันนี้
คืนสู่บดีผู้มอบสาส์น
ต้องถวายยิ่งใหญ่ให้อภิบาล
มุก็อดดัส สถาน จงเสรี
อย่าเอ่ยถ้อยตักบีรเพียงกรีดก้อง
แต่จงตอบสนอง ด้วยศักดิ์ศรี
มาตรเอ่ยเย้ยหยันนั้นย่ำยี
ด้วยเป็นกราบภักดี อำนาจมาร
การคืนสู่ผู้สร้างชะล้างสิ้น
ปลดปล่อยปาเลสติน สาปสังหาร
เจ้าคือดิน อาดัม จำเนียรกาล
เหินท่องทิพย์สถาน สันต์เสรี
ศัตรูเจ้า เช่นกัน ของอัลเลาะห์
มารหยันเยาะ สังเวยมนุษย์นี้
ดูเข่นฆ่า ” ตัวแทน ” ปฐพี
มิตอบโต้ราวี คือยินยอม
เมื่อมารชั่วคั่วเตาแล้วเผาเจ้า
หรือเดินเข้าเปลวฟอนโดยอ่อนน้อม
หากครั้งนี้ลุกสู้ทลายปลอม
มารก็ย่อมถือว่า ฆ่าศัตรู
หากชัยฏอนนับมิตร จิตชั่วร้าย
ผลปวงร่วงมลายน่าอดสู
หอก ดาบ ทั้งหลายจงพร่างพรู
จงฟาดฟัน ฆ่ากู เช่น ” ฮูเซ็น “
ผู้กล้า ย่อมมิรับ อัปยศ
เลือดทุกหยด คือบุปผาชูช่อเห็น
พรรคมาร ตกต่ำแสนลำเค็ญ
พรรคอัลลอฮ์ ประเด็นเส้นทางชัย
กราบนมัสการ สถาน กุดส์
รำลึกการเร่งรุดเมียะอฺรอจไว้
ซิตดะรอตุลมุนตะฮา ระยะใจ
ที่มั่น ฟัรฎูอัยน์ อัล – อักซอ “
