♡♡
ระทมอื่นหมื่นแสนในแดนโลก มิเทียบโศกทุกข์ทับสดับเห็น
เท่าธุลี กัรบะลา ฝ่าลำเค็ญ แค้นคับแห่ง ฮูเซ็น ชะฮีดพลี
อาชูรอมุฮัรรอมหลอมผู้กล้า ละเลงเลือดน้ำตาเกียรติศักดิ์ศรี
ของครอบครัววงศ์วานหลานนบี มูหัมหมัดรัศมี อิสลาม
สมัยการกดขี่กลียุค ผู้หาญลุกฝ่าไปไม่เกรงขาม
ในวนวังสังคมถมถ่อยทราม ฮูเซ็น คือ อิมาม แห่งความดี
คือสายธารศรัทธา รีซาลัต คือเมตตาเราะห์มัต สิ่งบ่งชี้
เมื่อหมู่ชนหลงทางกลางระวี ครั้ง ยะซีด บัดสี ขึ้นครองเมือง
เมื่อให้ผู้ไร้ธรรมมานำรัฐ ก่อวินาศพิบัติไปทุกเรื่อง
แฝงเล่ห์กลเหลี่ยมคูทางการเมือง ศาสนาถูกปลดเปลื้องจากความจริง
เมื่อคนชั่วร้าย ได้อำนาจ ประชายอมเป็นทาสต่างเฉยนิ่ง
ปราชญ์ผู้รู้หูตาไม่ไหวติง ทั้งสังคมจมดิ่ง อเวจี
ผู้นำแท้แก้กลที่ต้นเหตุ เปี่ยมล้นเจตน์จำนงค์ธำรงศรี
เมื่อโลกหวั่นท่านกล้าเข้าราวี อาชูรอ ท่านพลีเลือดเจิ่งนอง
สัจธรรมสำแดงจึงปรากฏ ท่านสดับบริบท กูฟะฮ์ร้อง
แม้โดดเดี่ยวก็มิคร้ามยามประลอง ทุกหอก ดาบ ธนู ต้องสนองกรรม
มุฮัรรอม อาชูรอไม่พอดอก จักขานบอกเล่ารู้อยู่เช้าค่ำ
คาราวานการพลีวีรกรรม เป้ามุ่งสัจธรรม เสรีชน
เพื่อดวงใจใฝ่รัก เสรีภาพ จักมิยอมศิโรราบในทุกหน
ต้นแบบการต่อสู้ แด่หมู่ชน ต่อเล่ห์กลกระพือแห่งมือมาร
การอาลัยไว้ทุกข์ปลุกสำนึก ให้วิญญาณหลับลึกถูกเพรียกขาน
เป็นแบบอย่างความดีที่จดจาร สี่สิบวันผันผ่านทุกข์ระทม
รอยศรัทธา อัรบะอีน กรุ่นกลิ่นรัก ให้ดวงจิตพำนักในขื่นขม
ครุ่นไฉนดินฟ้า วายุตรม สรรพสิ่งไยระทมโศกาลัย
อัรบะอีน นี่หรือ คือ คำถาม ท่านรู้จักหรือตามข่าวบ้างไหม
พันสามร้อยเก้าสิบหกปีผ่านไป คือ รำลึกยิ่งใหญ่ให้ ฮูเซ็น
ซึ่งผู้คนมากมายได้ฉงน แต่ฝูงชนทั่วไปกลับไม่เห็น
ทีเรื่องสัตว์ หมา ไม้ ไร้ประเด็น ประโคมเป็นข่าวคราวจนใหญ่โต
เขาประท้วงแรงงาน การเลือกตั้ง จับกุม ขัง เสพยา บ้าอักโข
ตีชิง วิ่งราวแฟชั่นโชว์ ข่าวโง่โง่โฉ่ฉาวเขาชอบดู
ข่าวคนดี วีรกรรม อมตะ กลับปิดซะเงียบหายไร้คนรู้
ข่าวรำลึกอาลัยไม่เชิดชู แต่ถ้ารู้ข่าว อัรบะอีน จะตกใจ
ทั้งที่พวกเหล่าร้ายได้ก่อเหตุ จากนานาประเทศยังหลั่งไหล
ภาพของการต้อนรับประทับใจ ผู้อาศัยริมทางสร้างปะรำ
ก่อ เมากิบ ที่พักสักพันแห่ง ให้นักบุญแสวงได้อิ่มหนำ
แจกขนม นมเนยตามกอบกำ มีกาน้ำชาดื่มปลื้มค้างแรม
ปรนนิบัติพัดวีอารีรอบ อีกคาวหวานทานมอบเป็นของแถม
นวดฝ่าเท้า ซักรีด ผ้ามอมแมม หายเมื่อยล้าจ้าแจ่มมุ่งฮะรัม
มิใช่ของหน่วยงานการกุศล จากชาวบ้านยากจนกินเช้าค่ำ
ใช่จะมีเหลือเฟือชนชั้นนำ แต่อดออมเป็นประจำเพื่อวันนี้
วันผู้คนนานาสารทิศ แขกสถานศักดิ์สิทธิ์ นะญัฟ ศรี
ทั้งทารก หญิง ชายล้วนมากมี บางคนที่พิการยังคลานมา
บ้างชะแรแย่ยักปักไม้เท้า บ้างลูกเต้าสะพายอุ้มจูงหนา
บนทรายร้อนทางไกลไม่นำพา เป็นคลื่นมหึมา มหาชน
ยี่สิบกว่าล้านการร่วมนี้ มิได้มีนัดวันกันสักหน
ไม่ทะเลาะเบาะแว้งกับผู้คน มุ่งถนน กัรบะลาอฺ สู่ฮะรัม
เสียงลับบัยกา ดุอาอฺซิยารัต สะท้อนก้องธงสะบัดอยู่คลาคล่ำ
ยาฮูเซ็น ยาอับบาส หมื่นแสนคำ สวมชุดดำร่ำหาน้ำตาคลอ
แวบแสงทองสองโดมประโลมเนตร การจรจากนิเวศน์เหน็ดเหนื่อยท้อ
มือจับกรงมะกอมพร้อมเพียงพอ หนทางไกลผ่านก็สุขฤทัย
ด้วยนี่คือของขวัญอัลลอฮ์มอบ หนึ่งในกิซาตอบอะฮ์ลุลบัยต์
กุรบามะวัดดะต์ทุกดวงใจ กุรอ่าน นบีร่ายได้ฝากคำ
ผู้แสวงแสงผ่านการใกล้ชิด วีรชนดวงจิตแสนเลิศล้ำ
จูบพื้น ประตูบานสถานธรรม นึกชะฮีดจิตร่ำคร่ำคะนึง
โอ้ อะบาอับดิลลาฮ์ ยา..ฮูเซ็น เพียงยลเห็นสิ่งเกี่ยวเหนี่ยวคิดถึง
ดุจพบรัก เมาลา อันตราตรึง ผองรำลึกนึกถึง ฮูซัยนี
ผู้หวังเอาใกล้เคียงเช่นเยี่ยงเขา ผู้หมายเอาแสวงตำแหน่งที่
มุ่งขัดเกลาตัวตนบนการพลี เขารับ ฮูเซ็น นี้ คือผู้นำ
หรือผู้รัก เสรี สันติภาพ ผู้ไม่ยอมราบคาบการเหยียบย่ำ
หรือในแง่จำแนกสัจธรรม หรือห้าวหาญเลิศล้ำชั้นเชิงชาย
แล้วพิธีกรรมใดที่ไหนบ้าง ยิ่งใหญ่พออวดอ้าง โอ้..สหาย
ที่รวมศูนย์ดวงใจทั้งหญิงชาย อัรบะอีน มากมายเหลือคณา
แล้วข้า ฯ มีสิ่งใด ให้ยึดถือ ไม่ชอบหรือ วิถีของผู้กล้า
เฉก ฮูเซ็น ซัยยิดุชชุฮาดา หากไม่มีจง ปุจฉา อัรบะอีน
โดย นิรันดร์ ออสันตินุตสกุล
