..วิญญาณสัจธรรม..
ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมได้เติมสิ้น ทั้งมณฑลมนทิลกระจายชั่ว
ทรราชย์เงื้อมเงาในเมามัว เกลือกกลั้ว ‘เมกา ชาห์ ปาห์เลวี
ราษฎร อบอวลล้วนยากไร้ ข้นแค้นหมองไหม้สูญศักดิ์ศรี
ชูคอพองขนบนมั่งมี วัตถุอเวจีเข้าครอบครอง
อหังการแสนยานุภาพ ต่ำทาสกำซาบซึมสมอง
ทำลายคุณธรรมครรลอง กรรมเจ้าสนองจงมองดู
กี่แล้วฤๅหล้า ปฏิวัติ ชนชั้นอสัตย์ใช่มิรู้
กี่ร่วงกี่ร่างอันพร่างพรู กี่รันทดอดสู อยู่วี่วาร
ยามแรกแหกกระเฌอเผลอร้อง ล้วนพิทักษ์ปกป้องทำนองขาน
ครั้นช่วงชิงยิ่งใหญ่ก็ไม่นาน อำนาจช่างหอมหวานและเย้ายวน
โลกจึงคล่ำคลาทรราชย์ วงจรอุบาทว์จึงหอมหวล
หวังผิดเป็นถูกผูกกระพรวน ประชากรหนูล้วนต่างก็มี
ปฏิวัติ ทั่วไป จึงไร้ค่า ด้วยยื้อกันไปมาเพื่อราศี
เพียงเหยียบหัวรอวันอันราคี ผู้มาใหม่กราดชี้แช่งประณาม
ปฏิวัติ น่ากังขาชราเฒ่า โลกยังงมเงาตั้งคำถาม
ท่ามทายท้าทุกอันคุกคาม เผชิญเสียงคำรามมิหวั่นเกรง
รูหุลลอฮ์ โคไมนี สิผู้กล้า ที่ยืนหยัดอหังการต่อข่มเหง
ศัตรูหมู่อธรรมปล้ำคะเนง ‘เมกา เอง รู้ดีกว่าใครใคร
ผู้ก้องกู่สู้ฮึดยึดอำนาจ ยุรยาตรความดีมีบ้างไหม
เพื่อปูทางธรรมาธิปไตย ก็ ฯพณฯ นี่ไง โคไมนี
ไม่มีอำนาจอื่นฝืนพระเจ้า ล้วนแล้วธุลีเถ้าเป็นสักขี
ยำเกรงศรัทธาชนบนความดี พสกราษฏร์ซ้องศรีอยู่ขจร
ขจัดพาลอภิบาลธรรมรัศมิ์ เสรีสัจจ์ สุโขสโมสร
เพื่อธรรมอานิสงค์จงสังวรณ์ เถิดอย่ามัวเล่นละครกันอยู่เลย
โดยสิทธิเอกองค์ดำรงศักดิ์ ผ่านบิฮักกิ์ศาสดาสุดท้ายเอ๋ย
ผองวานวงศ์จงรักจักชื่นเชย ได้แผ่เผยเราะห์มะต์ประสาทพร
แด่..อิมาม โคไมนี ศิริรัฐ ชาฮาดัต รัศมี ที่คืนย้อน
ชูฮาดา ทั้งมวล ล้วนวิงวอน สรงสนานเอนนอนพิมาลัย
ขอศิริ ปฏิวัติ ระบัดคลี่ เกริกฟ้าปฐพี สว่างไสว
ให้หล้าโลกโศกเศร้าจงบรรลัย กาลเวลา ฟ้าใหม่ โปรดเยี่ยมเยือน
เพื่อกู้ธรรม อำนาจ กลียุค บรมสุข แล้งหล้าจะหาเหมือน
เร่งเถิดประทาน ชะอฺบานเดือน ก่นทุกข์เกลื่อนแล้วหนา ยา..อัลลอฮ์
